Gasloos in de Appelbes

Anke van Houten kreeg het ’s avonds altijd koud in de woonkamer. Niet zo gek, concludeerde ze, want het grote schuine dak van haar bungalow aan de Appelbes was één groot warmtelek. Dat was toch aan vervanging toe, dus er kwam een flink pak isolatie op. Van het een kwam het ander en nu zit ze – tot grote tevredenheid – in een (bijna) aardgasvrij huis.

In de tuin van Anke van Houten staan, in een enorme partytent, de meubels opgeslagen. Binnen wijst ze met een weids gebaar op de kale betonnen vloer van haar woonkamer. Over de hele breedte loopt een slingerpatroon: vloerverwarming! Ze zit middenin het sluitstuk van de verbouwing die begon met een nieuw dak en eindigde bij een aardgasvrij huis. “Ja, dat kan dus gewoon met een huis uit 1976.”

Dit ziet eruit als een enorme klus!
“Het lijkt erger dan het is, hoor. De sleuven voor de vloerverwarming waren in een halve dag gefreesd, gewoon in de bestaande plavuizen uit 1977. We zijn begonnen met het dak, want dat was na 50 jaar aan vervanging toe. Toen dachten we: dan gaan we ook meteen all the way, isoleren we alles en gaan we over op een warmtepomp en inductiekoken. De toekomst is gasloos, dat weten we al, dus hoe eerder we dit  kunnen regelen, hoe langer we er zelf van kunnen profiteren. En mochten we ooit ons huis willen verkopen, dan hebben we hiermee flink de waarde verhoogd.

Wat hield ‘all the way’ in?
We hadden al dubbel glas sinds 1999, dus dat hoefde niet. Om te beginnen dus isolatie van het nieuwe dak en PIF-isolatiefolie voor de vloer. Het was een beetje een tegenvaller dat de kruipruimte te laag was, daarvoor moesten we eerst een zandzuiger laten komen. Het isoleren van de zijmuren doen we zelf, aan de binnenkant. Er is wel een spouwmuur, maar vanwege resten oud isolatiemateriaal kunnen we niet na-isoleren. En we stappen meteen over op inductiekoken, zodat we ook in de keuken geen gas meer nodig hebben. De extra stroom die we nodig hebben wordt opgewekt via onze bestaande zonnepanelen, extra zonnepanelen op het zuiddak en winddelen in een windmolenpark.

Er wordt wel eens gezegd: gasloos kan niet in de Merenwijk. Nou, dat klopt echt niet.

Jullie huis is uit ’76, dat staat bekend als een lastige categorie voor verduurzaming
Er wordt wel eens gezegd: gasloos kan niet in de Merenwijk. Nou, dat klopt echt niet, dat zie je aan ons. Voordat we aan de verbouwing begonnen heb ik een winter lang de cv-ketel op 55 graden gezet om te kijken of ons huis geschikt was voor lagetemperatuurverwarming. Dat was dus nog voordat we geïsoleerd hadden. Nou, het was prima te doen. We hebben alleen incidenteel bijgestookt met de houtkachel. Toen eenmaal het geïsoleerde dak erop zat, was het effect trouwens direct merkbaar.

Ben je niet kapitalen kwijt aan zo’n verbouwing?
Het is niet voor niets, maar we moesten toch verbouwen, dus we gingen al kosten maken. En er zijn allerlei subsidies beschikbaar. Het financiële gedeelte is echt een gedoe; dat zouden ze veel makkelijker moeten maken, maar het is wel de moeite om je erin te verdiepen. In totaal betaalden we zo’n 30.000 euro, maar daar gaat nog best veel subsidie vanaf. We kregen 30% over de warmtepomp, het dak en de isolatie terug en 20% voor de zonnepanelen. De helft van het bedrag konden we bovendien financieren met een gunstige lening van het Warmtefonds tegen 1,6%. Doordat we voortaan elke maand minder betalen aan energie, kunnen we die lening makkelijk aflossen.

Wat is je advies voor mensen die dit ook overwegen?
“Neem iets in de verbouwing op dat niet alleen nuttig maar ook leuk is. Wij vonden dat er van die hele verbouwing ook wel iets zichtbaar moest zijn. Daarom heeft mijn man een groot dakraam in de woonkamer gemaakt, waardoor alles meteen veel lichter is. En we vervangen meteen de keuken nu we op inductie gaan koken. Dat moest toch eens gebeuren.”

Warmtepomp
Nog even, dan staat er naast het schuurtje bij de voordeur een luchtwaterwarmtepomp. In de inpandige berging is plek voor de binnenunit en het buffervat. Echtgenoot Paul-Joop installeert de boel zelf en vindt het inmiddels zo interessant, dat hij overweegt zich te laten omscholen tot installateur. Anke: “Ik beschouw mezelf echt niet als een hardcore klimaatactivist. Maar ik vind het wel belangrijk om de aarde leefbaar te houden en dat vraagt ook iets van jezelf. En nu met de gascrisis zijn we natuurlijk dubbelblij dat we hieraan zijn begonnen.”